Rüdiger: Gdybym mógł, kupiłbym Salibę

– Lamine Yamal? Trzeba docenić jego dokonania. Ma tylko 17 lat i to, co robi, to nie jest żart. Barcelona ma piłkarza, który ma przed sobą całą karierę. Jeśli Bóg pozwoli, mam nadzieję, że pozostanie zdrowy, bo nigdy nikomu nie życzę źle. Oby był zdrowy. Ma świetną przyszłość w Barcelonie. To, jakim jest piłkarzem w wieku 17 lat, jest naprawdę przerażające… budzi strach. To, co zrobił na EURO…

– Odejście z Chelsea? Wyjaśniłem to w filmie, który zrobiłem z Players' Tribune. Był okres, kiedy nie było żadnej rozmowy z nimi, a ja wciąż grałem na najwyższym poziomie tydzień w tydzień. Nie myślałem o tym, czy złapię kontuzję, czy nie. Czułem się świetnie w Chelsea, ale wiedziałem też, że wygrana w Lidze Mistrzów mogła być moim biletem do największego klubu na świecie. Real Madryt nie puka do twoich drzwi codziennie. Czułem, że byłem gotowy na ten krok.

– Transfer do Realu Madryt? To było surrealistyczne. Nie mogłem w to uwierzyć. Moim marzeniem było grać w Premier League, nie myślałem, że to może się stać… To szaleństwo.

– Aura Realu Madryt? To mój trzeci sezon tutaj i nie mogę ci tego wyjaśnić. Na przykład, kiedy graliśmy na Bernabéu przeciwko Bayernowi w zeszłym sezonie. Stary, nie kłamię… Strzelili gola, świętowali, jakby czas się zatrzymywał. Był moment, kiedy to my strzeliliśmy gola, a VAR powiedział, że był to faul na Kimmichu. Wtedy wiedziałem, że wygramy. Miałem takie przeczucie. Nasi kibice nas nie wygwizdywali ani nic w tym stylu. Kibicowali coraz głośniej i głośniej. Vini wziął piłkę i zaczął robić swoje. To dodaje ci pewności. Potem wszedł Joselu i w ciągu dwóch minut mecz się zmienił. Taki właśnie jest Real Madryt. Nie da się tego wytłumaczyć.

– Najlepszy środkowy obrońca na świecie? Takie rzeczy powinni oceniać inni ludzie. Patrzę na ludzi takich jak Ramos, Pepe, Thiago Silva… Dla mnie to była światowa klasa. Jeśli ludzie myślą, że jestem jak oni, nie będę się z nimi spierał. Ale są też tacy, którzy mówią, że jestem do niczego… i to mnie bardziej motywuje.

– Haaland? Myślę, że jestem obrońcą starej szkoły, który uwielbia walczyć z napastnikami takimi jak on. Ten facet to bestia. Nie wiem, co je ani co robi, ale jest… Wow. Jego siła… Kiedy widzę jego gole, wiesz, że jeśli dośrodkowanie idzie na dalszy słupek, nie możesz go pokonać. To bestia. Szaleństwo. Nie strzelił nam gola, ale uderzył w poprzeczkę. Trudno się na niego przygotować. Musisz być gotowy na fizyczną walkę i nie zostawiać zbyt dużo miejsca za sobą, bo tam też jest niebezpieczny. Jeśli biegniesz z nim, może być trudno. Kiedy używa ramienia… Niewiele osób może się z nim równać fizycznie. Jedyną osobą, którą widziałem, że była w stanie mu dorównać, jest Virgil Van Dijk i Saliba. No i ja… wykonałem swoją robotę (śmiech).

– Odejście Kroosa? Odejście Toniego to wielka zmiana…

– Mbappé? O Mbappé słyszy się dużo rzeczy, że zmieni szatnię, takie rzeczy… Jest bardzo dojrzały, bardzo inteligentny. Wykonuje swoją pracę. Strzela gole, ma wpływ na grę, a sposób, w jaki łączy się z Rodrygo, Vinim, a nawet Judem, stale się poprawia. Napisze swoją własną historię. Już to robi.

– Tryplet? To zawsze jest celem w tego typu klubach. Jest wcześnie, ale to jest cel.

– Świętowanie goli z klapsami? Sam się zastanawiam, dlaczego to robię (śmiech). Kiedy ja strzelam, też dostaję kilka. Tak okazuję miłość innym zawodnikom.

– Najlepszy zawodnik, z którym grałem? Benzema. Mógłbym wymienić wielu: Modrć, Hazard, Kroos… Ale muszę powiedzieć Benzema. To był szalony napastnik. Jego inteligencja… Był światowej klasy.

– Najlepszy, przeciwko któremu grałem? Agüero przyprawiał mnie o ból głowy… Naprawdę trudno było przeciwko niemu grać. Powiedziałbym Messi lub Cristiano, ale oni wydają się być z innej planety. Zostaniemy przy ludziach.

– Najbardziej niedoceniany piłkarz? Dembélé, ale ten z Tottenhamu. Wow… Ten facet nie grał w większym klubie i nie wiem dlaczego. Bez obrazy dla Tottenhamu. Nie widziałem nikogo silniejszego niż on. Był jak mur, a technicznie nie miała na niego wpływu presja. Zawsze mógł wyprowadzić piłkę, nawet jeśli goniło go dwóch zawodników.

– Najlepszy piłkarz na treningu? Hazard. To, co robił, jest niewyobrażalne. Eden w Chelsea był czymś zupełnie innym.

– Środkowy obrońca, którego bym kupił, gdybym mógł, aby z nim grać? Saliba. Jestem szczęśliwy z Militão, bo wrócił po poważnej kontuzji i wraca do swojej najlepszej formy. Jest dużo meczów i rotowalibyśmy, więc Saliba byłby genialny. Jeśli będzie tak grał dalej... Ale na koniec dnia, jest to oczywiste. Jeśli będzie tak grał dalej…

– Bellingham? Szczerze mówiąc, nie spodziewałem się, że po przyjściu do takiego klubu będzie miał tak duży wpływ. Nie spodziewał się tego nawet on. Myślę, że kiedy Bóg wyznacza swoje czasy, nikt nie może tego powstrzymać. Był we właściwym momencie. Poza tym ma wspaniałych rodziców. Z jego mamą spotkałem się w Valdebebas i rozmawiałem kilka razy. Poznałem ją, kiedy byłem w Chelsea, przechodząc przez trudny okres. Jadłem i podszedłem do nich, żeby się przywitać. Jude powiedział mi, że pozostawiłem wtedy po sobie wielkie wrażenie. Bo byłem jedynym, który tego dnia podszedł się przywitać. Mama wydaje się być silna, troskliwa, ale twarda.