Kroos: Gwizdy w Arabii? To było całkiem zabawne

– Gwizdy kibiców na mnie w Arabii Saudyjskiej? To było coś nowego i zarazem interesującego. Teraz wiem, co czują piłkarze, który raz po raz muszą się z tym mierzyć na wyjazdach. To było dla mnie nowe doświadczenie, nigdy wcześniej to mnie nie spotkało. Ale też nie chciałem, by mnie to ominęło (śmiech).

– W ogóle się tego nie spodziewałem, ale też o tym w ogóle nie myślałem. Chodziło o to, że nie podoba mi się, kiedy młodzi zawodnicy uciekają do tamtej ligi i rezygnują z rozwoju, wielkich meczów i wysokiego poziomu w Europie, na którym bez wątpienia mogliby grać, na rzecz pieniędzy, jakie są w lidze saudyjskiej. Taka była moja opinia, którą wyraziłem mniej więcej pół roku temu. Dla mnie to było coś, do czego nie przykuwałem większej uwagi.

– To jasne, że jeśli jedziesz tam grać, to możesz się z tym liczyć, ale nawet o tym nie myślałem. Zauważyłem to podczas pierwszego meczu, choć początkowo nie myślałem, że to chodzi o mnie. Kiedy jesteś już na boisku, to jesteś jakby wyłączony, skupiony tylko na meczu. Później spojrzałem na trybuny i zdałem sobie sprawę: „To jest dla ciebie, tylko dla ciebie”. Umiem dodać dwa do dwóch. A potem to już poszło. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że w ogóle mi to nie przeszkadzało, ani nie wpływało na moją grę. Wręcz przeciwnie – to było całkiem zabawne!

– Z czasem pomyślałem sobie: „Kto wytrzyma dłużej?”. W tym przypadku skupili się naturalnie na kimś, kto tu i tam miał kontakt z piłką, ale przecież z czasem idzie się tym znudzić. W finale zauważyłem, że tych gwizdów było coraz mniej (śmiech). Kiedy byłem zmieniany, to wszyscy ponownie się podnieśli i zebrali swoje wszystkie siły. Przyzwyczajasz się i kwitujesz to uśmiechem. Nic więcej nie było. To raczej potwierdziło moje słowa, że prawdopodobnie miałem rację.

– Śmieszne w tej całej sytuacji jest to, że stadion był kompletnie biały. Wszędzie byli kibice Realu Madryt. W półfinale było 200 kibiców Osasuny, w finale może 1000 Barcelony. Reszta stadionu była kompletnie biała, więc właściwie również kibicowała mi (śmiech). Musieli zatem rozstrzygnąć swój wewnętrzny konflikt: przecież on gra w moim klubie! Jednak zdecydowali przeciwko mnie. Powiedzmy 15 z 20 tysięcy. To jest prawdziwy żart, że wszyscy są kibicami Realu. Ok, nie przesadzajmy, są „kibicami Realu”, mieli na sobie po prostu białą koszulkę.

– Mecz Pucharu Króla z Atlético? Cóż, można było trafić na lżejszego przeciwnika. Jak zawsze czeka nas trudne i wymagające spotkanie, tak jak było w Superpucharze. Myślę, że będzie podobnie. Atlético może mieć lekką przewagę, ponieważ wrócili do Madrytu od razu w czwartek po naszym środowym meczu i nie grali w weekend. Być może po porażce, grając u siebie, znajdują się pod większą presją. Będą starali się nam bardzo, ale to bardzo utrudnić życie. Przeważnie to im się udawało. Mam nadzieję, że uda nam się kontynuować naszą dobrą passę.