Real Madryt przegrał na wyjeździe z Atlético 1:3. Poniżej prezentujemy oceny, jakie zawodnikom Królewskich wystawili redaktorzy i użytkownicy RealMadryt.pl. Skala 1–6.
Fot. Gouda
25. Kepa
Trudno mieć do niego jakiekolwiek pretensje. Był bezradny przy bramkach zdobywanych przez Atlético. O tej kwestii powinien pogadać ze swoimi obrońcami. W rzeczywistości uratował zespół przed stratą trzeciego gola jeszcze w pierwszej połowie, kiedy obronił strzał Saúla. Nie udało mu się wygrać pierwszego w swojej karierze meczu z Los Colchoneros. Musi próbować dalej i czekać na kolejną szansę.
Stanął przed arcytrudnym zadaniem zastąpienia znakomicie dysponowanego w pierwszych pięciu kolejkach Daniego Carvajala. Nie dał zbyt wiele w ofensywie (prawdę mówiąc, nie dał praktycznie nic), a w defensywie był jednym z najsłabszych ogniw Królewskich. Wszystkie trzy bramki padły po dośrodkowaniach z prawej strony, za którą był bezpośrednio odpowiedzialny. Zostawiał zdecydowanie za dużo miejsca Samuelowi Lino, dawał się dziecinnie łatwo wyciągać do przodu, nie wracał na czas na swoją pozycję i nie zabezpieczał odpowiednio swojej strefy. Nieprzypadkowo został zmieniony przez Nacho w 57. minucie.
Tym razem nie był skałą. Nie popisał się. Można stwierdzić, że dorównał poziomem pozostałym kolegom z linii obrony. David Alaba miał do niego pretensje po golu na 1:3, ale to raczej Austriak powinien wówczas pilnować Álvaro Moratę, choć Rüdigerowi można zarzucić w tej sytuacji niewłaściwy skok pressingowy do Antoine’a Griezmanna. Niemiec próbował wesprzeć drużynę w rozegraniu od tyłu, ale ten element gry był totalną klapą w wykonaniu Realu. Raz uderzał na bramkę z dalszej odległości, ale niecelnie. Zagrał słabo, ale nie był najgorszy, jeśli usilnie chcielibyśmy szukać dla niego pocieszenia.
Stanowczo był to jego najgorszy występ w barwach Realu Madryt. Nie popisał się przy żadnym z trzech straconych goli, z czego przy dwóch z nich to właśnie on nie pokrył Moraty. Źle się ustawiał, nie dając sobie szansy na skuteczną interwencję. Przegrywał pojedynki, brakowało mu zdecydowania i pozytywnej sportowej agresji, jaka powinna cechować stopera. Było po prostu fatalnie. I miejmy nadzieję, że gorzej już nigdy nie będzie.
Canterano debiutował w derbach Madrytu i nie stanął na wysokości zadania. Był chaotyczny i niedokładny. Piłkarze Atlético z wielką łatwością przedostawali się w pole karne lewą stroną, której powinien pilnować Fran. Dobre ustawienie gospodarzy uniemożliwiło mu również aktywne podłączanie się do akcji ofensywnych. Dał z siebie za mało. Opuścił boisko w 57. minucie, choć jego zmiany można było spodziewać się i oczekiwać już w przerwie.
O Modriciu moglibyśmy napisać niemalże to samo, co o pozostałych zawodnikach drugiej linii. Nie był sobą i nie pokazywał tego, z czego słynie. Nie mógł odnaleźć się w gęstwinie zawodników Atlético i rozwinąć skrzydeł w grze kombinacyjnej. Jego groźnych, rozrywających zasieki rywala podań także nie uświadczyliśmy. Raz uderzał z powietrza z dość dogodnej pozycji tuż przed polem karnym, ale posłał piłkę wysoko w trybuny. Tuż przed przerwą został ukarany żółtą kartką za dyskusję z arbitrem i na drugą połowę już nie wyszedł.
Górowała niedokładność i brak intensywności. Schował do kieszeni swoją fizyczność i mobilność, którymi zawsze się wyróżniał. Oddał jeden groźny strzał, który po rykoszecie niemal zaskoczył Jana Oblaka. Jeszcze w pierwszej odsłonie z bliska trafił na 2:2, ale sędzia dopatrzył się spalonego Antonio Rüdigera. Słaba postawa poskutkowała zejściem z murawy w 57. minucie.
Człowiek, który dał nadzieję w beznadziejnym meczu. Trudno to inaczej określić. Kroos strzelił w pierwszej połowie pięknego gola kontaktowego, przy którym wykazał się swoją chłodną głową, olbrzymią inteligencją piłkarską i piekielnie precyzyjnym uderzeniem. Wszystkie akcje przechodziły przez niego, choć głównie za sprawą krótkich podań. Kilka razy próbował przyspieszyć grę długim przerzutem, ale nie zdało to egzaminu. Z pewnością więcej dałyby jego prostopadłe podania, których nie było, ale z drugiej strony nie było też ruchu innych graczy bez piłki.
Brał czynny udział w rozegraniu prawie wszystkich akcji, ale nie dał żadnego konkretu. Nie popisywał się swoimi charakterystycznymi zrywami i długimi rajdami z piłką przy nodze. Jeden celny strzał po słabym uderzeniu głową to za mało. Nie miał okazji do spróbowania swoich sił z dystansu. Zanotował sporo strat. Sokół drastycznie obniżył swój lot.
Miał podwójnie trudną misję. Za każdym razem, gdy przyjmował piłkę, doskakiwało do niego dwóch graczy drużyny przeciwnej. Nie miał swobody, którą lubi, a mimo to i tak starał się brać na siebie odpowiedzialność za rozprowadzenie futbolówki. Walczył, ale nie był mocniejszy od kilku otaczających go rywali. Ofensywnie był całkowicie wyłączony, kończąc zawody z zaledwie jednym strzałem na swoim koncie, w dodatku niecelnym. Nietrudno było zauważyć u Anglika frustrację wynikającą z bezradności całej ekipy, czego najlepszym dowodem była żółta kartka otrzymana za bezpardonowy faul na Ángelu Correi. To nie był jego dzień.
Susza trwa w najlepsze. Rodrygo wybiegł w pierwszej jedenastce jako jedyny nominalny atakujący. Nie dał drużynie niczego, a przede wszystkim znów nie dał jej gola. Rola zastępcy Viníciusa bezwzględnie go przerosła. Nie można mu jednak zarzucić, że nie próbował, bo choćby dwukrotnie jego strzały były blokowane. Chciał nawet poczarować slalomem w polu karnym, niczym w poprzednim sezonie w Pucharze Króla, ale został zatrzymany. Na lewej stronie miał pokazać swoje największe atuty, tymczasem efektów jak nie było, tak nie ma.
Nie wiemy, co by było, gdyby zagrał od pierwszej minuty. Kiedy wszedł, też nie wniósł niczego specjalnego. Dwa razy z niewyjaśnionych przyczyn zamiast uderzać piłkę głową w polu karnym przyjmował ją. W pierwszej z tych sytuacji przynajmniej stworzył okazję Rodrygo, którego uderzenie zostało jednak zablokowane. Poza tym koledzy nie dali mu możliwości wykazania się umiejętnością gry w powietrzu. Joselu jest po prostu kolejnym piłkarzem Realu, któremu czegoś zabrakło.
Pokazał Lucasowi, jak należy wypełniać obowiązki defensywne na prawej stronie. Nie po raz pierwszy zatamował tego typu krwawienie. Szkoda, że wówczas było już za późno. Zablokował jeden strzał i zanotował jeden przechwyt. Gdyby zagrał od początku, niewykluczone, że Atlético miałoby o wiele więcej trudności przy dośrodkowaniach w pole karne.
Zastąpił Frana Garcíę, ale nie podniósł jakości na lewej obronie. Nie wyróżnił się absolutnie niczym. Dziesięć minut po pojawieniu się na murawie obejrzał żółtą kartkę. Po raz kolejny otrzymaliśmy potwierdzenie tego, że Mendy jest bardzo ograniczonym piłkarzem, zwłaszcza w ofensywie. Trzeba jednak mieć na uwadze, że były to jego pierwsze minuty po powrocie po kontuzji.
Nierozwiązaną zagadką niezmiennie pozostaje to, kiedy zdobędzie swoją pierwszą bramkę w Realu Madryt. Przeciwko Atleti dwukrotnie próbował szczęścia. Raz został zablokowany, a raz niecelnie uderzył z dystansu. W ciągu 33 minut spędzonych na murawie dość dobrze wyglądał z piłką przy nodze, przeciął kilka ataków i wygrał kilka pojedynków. Trudno go jednoznacznie ocenić, gdyż ze swoich obowiązków wywiązał się poprawnie. Jeśli zaś chodzi o rozruszanie gry i podkręcenie tempa, tu nie zadziało się nic nadzwyczajnego.
Daje z siebie wszystko za każdym, gdy tylko dostaje szansę. Szkoda, że dostaje ich tak mało. Wywalczył rzut rożny i rzut wolny. Jego akcje indywidualne zawsze kończyły się czymś pozytywnym dla drużyny. W końcowej fazie spotkania był chyba jedynym zawodnikiem Realu, który jeszcze wierzył w odwrócenie złej karty. Zasługuje na więcej okazji do gry. I w większym wymiarze czasowym.
Przekombinował. Nie brakuje opinii, że to on jest głównym odpowiedzialnym za pierwszą porażkę w sezonie, choć koniec końców to oczywiście piłkarze biegają po boisku. Decyzje o wystawieniu od pierwszej minuty pięciu pomocników, a przede wszystkim o posadzeniu na ławce Joselu i Tchouaméniego były błędne. Królewscy katastrofalnie weszli w mecz, ale później nad wyraz trudno było rozszyfrować, jaki plan na to starcie został nakreślony przez Ancelottiego. Konia z rzędem temu, kto odpowie na pytanie, w jakim ustawieniu Real wystąpił na Metropolitano. Zarzutów pod adresem Włocha jest mnóstwo. Joselu pojawił się na murawie już po przerwie, ale potrójna zmiana przeprowadzona przez niego w 57. minucie również budzi wątpliwości. Brahim dostał szansę dopiero w 70. minucie. Derby klarownie wypunktowały największe słabości zespołu. Carletto na własne życzenie dostał opasły materiał poglądowy. Miejmy nadzieję, że wyciągnie z niego konstruktywne wnioski.
Zacznijmy od tego, że Javier Alberola Rojas żadną ze swoich decyzji nie wypaczył wyniku. Słusznie odgwizdał spalonego Rüdigera przy wyrównującym golu Camavingi w końcówce pierwszej połowy. W świetle obowiązujących przepisów – jakkolwiek bezsensowne by one dla nas nie były – arbiter nie miał innego wyjścia. Można polemizować z żółtymi kartkami, które za swoje ostre faule otrzymali Giménez i Bellingham, ale należy przyznać, że sędzia był konsekwentny, nie przyznając czerwonego kartonika żadnemu z nich. W pierwszej odsłonie nie dostrzegł faulu na Bellinghamie tuż przed szesnastką. Poza tym trudno mu cokolwiek zarzucić.
Reklamy są jedyną formą, jaka pozwala nam utrzymywać portal, płacić za serwery czy wykorzystywanie zdjęć, by codziennie dostarczyć Ci sporą porcję informacji o Realu Madryt. Dlatego prosimy Cię o wyłączenie AdBlocka, jeśli w pełni chcesz cieszyć się możliwościami nowej strony i korzystać z naszej pracy. Gracias!
Komentarze