Camavinga: Od dziecka robię ruletę Zidane'a

– Karim Benzema? Jego kariera jest przykładem do naśladowania. Zaczynał w Lyonie i dziś jest kapitanem Realu Madryt, właśnie zdobył Złotą Piłkę i zdobył niezliczone tytuły. W tym pięciokrotnie Ligę Mistrzów! To ktoś bardzo ważny w moim życiu w Madrycie i reprezentacji Francji. Sprawił, że czuję się bardzo komfortowo, mam z nim bardzo dobre relacje.

– Luka Modrić? W dniu moich urodzin spróbował złożyć mi życzenia po francusku. Nie do końca wyszło, ale bardzo podobały mi się intencje (śmiech). Powiedział mi, że mógłby być moim ojcem, ponieważ między nami jest 17 lat różnicy. Można się dużo nauczyć od wielkich piłkarzy, takich jak on. Ważne, by zachować do niego szczególny szacunek ze względu na jego karierę. Mówi mi, abym grał prosto, kontrolował się i, kiedy będę miał okazję, pociągnął do przodu z piłką. Pomaga mi zachować spokój. Każdego dnia u jego boku staram się pokazać, że jestem dobrym piłkarzem. 

– Didier Deschamps? Pierwsze, co przychodzi mi na myśl, to mistrz świata. Grał w wielkich klubach, ale jest też świetnym trenerem. To coś niesamowitego, wygrać mundial jako piłkarz, a później jako trener. Jego rady mają nawet większą wartość, ponieważ grał na tej samej pozycji, często koryguje moje ułożenie ciała, ponieważ mam ten mały minus, że często odwracam się plecami do gry. Bycie trenowanym przez kogoś, kto wygrał tyle tytułów, to marzenie, podobnie jest w przypadku Carlo Ancelottiego w Realu Madryt.

– Ruleta Zinédine'a Zidane'a? Ruleta jest czymś, co robię od dziecka. Często to robiłem na szkolnym boisku, dlatego wychowawca pewnego dnia powiedział mojej mamie, że dobrze gram w piłkę. Cały czas ją robiłem, nauczyłem się od Zidane'a. Kiedy on wygrywał mundial, to nie było mnie nawet na świecie. Mój tata miał kasety z mundialu w 1998 roku, oglądałem wszystkie skróty, byłem chory. Często oglądałem też Ronaldinho na YouTube, a nawet Pogbę. Od kiedy byłem bardzo młody, potrafiłem zrobić ruletę w obu kierunkach, z prawej i z lewej nogi. Często używam też zmiany kierunku podeszwą, według mnie to dużo łatwiejsze. 

– Moja rodzina? To fundament. Nazwisko, jakie noszę, należy do niej. Jest dla mnie wszystkim. Muszę być blisko mojej rodziny, by czuć się dobrze z moim życiem i twardo stąpać po ziemi. Moi rodzice nauczyli mnie szacunku i zawsze zachęcali mnie, bym cieszył się życiem. Kiedy przychodzą złe chwile, to rozmawiam z nimi. Dziś mieszamy razem w Madrycie, niczym jak był dzieckiem, ale z większą swobodą, ponieważ jestem już dorosły (śmiech). Mój tata bardzo długo walczył, abyśmy dostali obywatelstwo, nawet płakał. Fakt, że to ja, dzięki piłce, mogłem przyspieszyć pewne sprawy i pomóc im pozbyć się tego ciężaru, jest dla mnie czymś cudownym.