Legendy Realu Madryt w Polsce - cz. 2

Przedstawiamy biografię kolejnego wielkiego madridisty, który przyleciał dziś do Polski. Kolej na naszego wielkiego kapitana, legendarną "4", Fernando Hierro...

Fernando Ruiz Hierro urodził się w Velez (Malaga) 23. marca 1968 roku. Najpierw piłkę kopał z braćmi Antonio i Manolo jednak po pewnym czasie zgłosiła się po niego Malaga. Wtedy jego idolem był Argentyńczyk Maradona. Po jakimś czasie za radą Manolo Fernando zdecydował się jednak na klub z Valladolid. Tam trenował pod okiem chilijskiego szkoleniowca, którego bardzo dobrze wspomina - Vicente Cantatore. Zadebiutował w wygranym 1:0 meczu z Espanyolem u boku brata Manolo. Jak wiadomo Hierro to obrońca bijący rekordy w strzelaniu bramek - pierwsza padła 27 marca 1988 w meczu z Mallorcą. Co ciekawe jego starszy brat Manolo - obecnie dyrektor sportowy Malagi - po tym sezonie odszedł do Barcelony, aczkolwiek nie pograł tam dużo. Następny sezon jeszcze bardziej udany dla młodego Fernando, który przez te dwa sezony rozegrał 57 spotkań w barwach Valladolid i samej drużyny, która skończyła na 6 miejscu i była finalistą Pucharu Hiszpanii przegranego z Realem Madryt. Wtedy po 21-latka wyciągnęły ręce dwa stołeczne kluby - Atletico i Real. I mimo że początkowo bliżej miał Hierro do rojiblancos - nawet pokazał się w koszulce w czerwone pasy - to ostatecznie za rekordową jak na owe czasy sumę 135 milionów peset Ramon Mendoza sprowadził go do Królewskich.

Szkoleniowcem w Madrycie był wtedy Walijczyk John Toshack. Fernando Hierro zadebiutował w Primera Division w Realu już w pierwszej kolejce - 3 września w wygranym 2:0 spotkaniu z Sporting Gijon. Skład z tego meczu wygladał tak : Buyo - Chendo, Hierro, Sanchís, Julio Llorente, Gordillo (Esteban) - Míchel (Paco Llorente), Solana, Martín Vázquez - Butragueńo, Hugo Sánchez. Dwa tygodnie później, 20 września 1989 roku debiutuje w kadrze Hiszpanii Luisa Suareza w spotkaniu z Polską (1:0). A sezon zostaje uwieńczony mistrzostwem Hiszpanii i rekordową liczbą strzelonych goli - 107, z czego Fernando dołożył 7.
W następnym sezonie po 11 kolejkach Toshacka zmienił Serb Radomir Antić, który przestawił Hierro z obrony na środek pomocy. W meczu z Albanią w 1992 roku strzela swoją pierwszą bramkę w reprezentacji. W sezonie 1991/92 Hierro wciąż grający w pomocy strzelił 21(!) bramek w lidze co dało mu tytuł najlepszego strzelca w Realu - drugi Butrageno strzelił ich tylko 14 -, a w innych rozgrywkach dołożył jeszcze 7 trafień. Niestety Real stracił mistrzostwo w ostatniej kolejce w meczu z Tenerife, co powtórzyło się i w następnym roku. W 1994 roku Hierro poleciał z kadrą na Mistrzostwa Świata w Stanach Zjednoczonych.
W następnym sezonie Real wzmocnił się Laudrupem, Redondo i młodym Raulem i Hierro mógł się po raz drugi cieszyć z Mistrzostwa Hiszpanii. A w 1996 roku Hierro gra na Mistrzostwach Europy, gdzie Hiszpania odpada w ćwierćfinale po karnych z Anglią, z których jednego nie wykorzystuje on sam. W 1996 roku z przyjściem do klubu Fabio Capello Fernando wraca do defensywy i on sam sześcioma golami przyczynia się do kolejnego mistrzostwa Hiszpanii. I tak rok później - 20 maja 1998 roku Real odzyskuje z wydatną pomocą Hierro upragniony Puchar Mistrzów. Miesiąc później Hierro i kadra Hiszpanii znów udaje się na Mistrzostwa Świata i znów odpada szybko - tym razem już po fazie grupowej. Sezon 1998/99 jest dla Królewskich raczej nieudany - w lidze tylko drugie miejsce, a w lidze Mistrzów pogromcą realu zostaje Dynamo Kijów - a w szatni po tym meczu dochodzi do bijatyki między hierro i Seedorfem...
W 2000 roku Real po raz kolejny zdobywa Puchar Mistrzów, a Hierro mimo, że świeżo po kontuzji zostaje wpuszczony na boisko 5 minut przed końcem przez Vicente del Bosque. Rok później kolejne mistrzostwo Hiszpanii, w 2002 roku znów Puchar Mistrzów, a w 2003 znowu mistrzostwo.
W 2002 roku skończył karierę reprezentacyjną mając 89 występów na koncie i 29 goli - przez pewnien czas był najlepszym strzelcem w historii kadry Hiszpanii.
Pod koniec kariery "Żelazny" kapitan (hierro to po polsku żelazo) był jednak nieobliczalny - czasem potrafił trikiem ośmieszyć napastnika, by innym razem napastnik w prosty sposób ośmieszył jego. W pojedynkach biegowych nie miał żadnych szans z młodszymi zawodnikami. Jako tako nadrabiał to doświadczeniem i charyzmą. A warunki fizyczne Fernando to 187 centymetrów wzrostu i 84 kilogramy wagi.

Dzień po zdobyciu tego ostatniego mistrzostwa, mimo wcześniejszych zapowiedzi przedłużenia kontraktu, Hierro zostaje bez pracy. Podobno bezpośrednim powodem tego posunięcia było to, iż stanął on w obronie zwalnianego Del Bosque i innych piłkarzy. Mimo, że większość kibiców normalnie byłaby zadowolona z odstawienia Fernando od składu to jednak sposób w jaki to się stało nie był najładniejszy... Przez 14 lat 438 razy wychodził na ligowe boiska w Królewskich barwach strzelając 102 bramki, a w europejskich pucharach wystąpił 99 razy uzyskując 15 trafień. Pozostaje tylko podziękować mu za te kilkanaście lat spędzonych w Madrycie i życzyć powodzenia czymkolwiek będzie się trudnił.