Juande Ramos - sylwetka

Juan de la Cruz Ramos Cano, powszechnie znany jako Juande Ramos, urodził się 25 września 1954 roku w niedużej miejscowości Pedro Muńoz w centralnej Hiszpanii, w prowincji Ciudad Real. Pedro Muńoz jest znane z dwóch powodów. Pierwszy to ciekawa historia miejscowości, sięgająca jeszcze czasów rzymskich. Drugi to... Juande Ramos, najbardziej znany krajan.

W latach 1973 - 1977 Juande Ramos występował w barwach Elche CF, z którym grał w pierwszej lidze. Grał na pozycji pomocnika. W La Liga zadebiutował na początku stycznia 1975 roku. Ponadto grał w CD Alcoyano, Linares CF, Eldense, Alicante CF i Atletico Denia. W wieku 28 lat musiał zakończyć karierę piłkarską z powodu kontuzji kolana.

W roku 1990 podjął się pracy trenera. Zaczynał od niższych kategorii Elche CF. Kolejne etapy jego szkoleniowej drogi to CD Alcoyano (1992 - 1994), Levante UD (1994/95) i CD Logrońés (1995/96). Z Levante, w drugiej lidze, osiągnął 13 zwycięstw z rzędu, co było wynikiem o jedną wygraną gorszym od rekordowej passy Realu Madryt z sezonu 1960/61. Z Logrońés awansował do pierwszej ligi.

Następnym przystankiem była... Barcelona, gdzie bardzo chciał go zaangażować Johan Cruyff. W sezonie 1996/97 Ramos prowadził drużynę rezerw Barcelony, zajmując z nią 19. miejsce w drugiej lidze i notując spadek do niższej ligi. Trenował między innymi Carlesa Puyola, obecnego kapitana FC Barcelona.

W następnym sezonie prowadził UE Lleida, również w drugiej lidze. Zespół zakończył rozgrywki na piątym miejscu. Kolejny sezon to praca w kolejnym klubie - Rayo Vallecano i drugi w karierze awans do pierwszej ligi. Rok później Rayo zajęło dziewiąte miejsce w lidze, a dzięki klasyfikacji Fair Play awansowało do Pucharu UEFA, gdzie zostało wyeliminowane dopiero w ćwierćfinale przez późniejszego finalistę, CD Alavés. Ten rok Rayo zakończyło na 14. miejscu w lidze.

W sezonie 2001/02 Juande Ramos pracował, z sukcesami zresztą, w Betisie. Bilans to szóste miejsce w lidze ówczesnego beniaminka i awans do Pucharu UEFA.

Sezon 2002/03 to krótka przygoda z RCD Espanyol. Ramos zrezygnował po pięciu kolejkach ligowych. Sprawa zakończyła się kłótnią z zarządem i pójściem do sądu.

W następnym sezonie pracował w Máladze (10. miejsce w lidze). Został tam zapamiętany także z powodu rozgromienia Barcelony 5:1 na początku grudnia 2003 roku.

Po sezonie przerwy, w 2005 roku, Juande Ramos trafił do Sevilli. Postawił na niego prezydent José María del Nido, co zaowocowało najwspanialszym okresem w historii klubu. Sevilla dwukrotnie zdobywała Puchar UEFA, wygrała Superpuchar Europy (3:0 z FC Barcelona) oraz Superpuchar Hiszpanii (z Realem Madryt), a także Puchar Hiszpanii (z Getafe). W lidze hiszpańskiej Sevilla zajęła piąte miejsce w sezonie 2005/06 i trzecie miejsce rok później.

W tym właśnie sezonie, 2006/07, Sevilla odniosła 39 zwycięstw, co jest wyrównaniem rekordu wszech czasów należącego do Barcelony. Sevilla została wybrana także najlepszą drużyną roku 2006 według rankingu IFFHS.

Pod koniec października 2007 roku Juande Ramos zrezygnował z pracy w stolicy Andaluzji i przeniósł się do Tottenhamu. Otrzymał gażę w wysokości sześciu milionów euro na rok. W tym roku zdobył z zespołem Kogutów Puchar Ligi. Jednak przede wszystkim z powodu bardzo słabej postawy drużyny w lidze (ostatnie miejsce), prawie dokładnie rok po rozpoczęciu pracy w Londynie, Juande Ramos został zwolniony.

9 grudnia podpisał półroczny kontrakt z Realem Madryt, zastępując na stanowisku trenera Niemca Bernda Schustera.

W latach 2006 i 2007 został uznany za trzeciego trenera świata według IFFHS. W sezonie 2006/07 hiszpański dziennik Marca wybrał Juande Ramosa najlepszym trenerem w Hiszpanii.

Jest żonaty, ma trójkę dzieci.